Terapia w rozejściu kresy białej

Fizjoterapia w rozejściu mięśni prostych brzucha jest wieloaspektową formą pracy. Wymaga globalnego spojrzenia na ciało pacjenta i wzorce ruchowe w których funkcjonuje oraz łączenia wybranych technik terapii manualnej z indywidualnie dostosowanymi ćwiczeniami.

Wielkość rozejścia najłatwiej jest ocenić testem prowokacyjnym, w którym pacjentka odchyla się do tyłu w pozycji stojącej lub napina mięśnie brzucha wraz z uniesieniem głowy w pozycji leżenia tyłem. Podstawowym badaniem obrazowym stosowanym do oceny szerokości i jakości kresy jest usg powłok brzusznych.

Mimo iż największą grupę pacjentek ze zdiagnozowanym rozejściem kresy białej stanowią kobiety po porodzie, warto podkreślić, że problem ten może dotyczyć pań, które nigdy w ciąży nie były oraz mężczyzn. Przyczyny powstawania rozejścia są bowiem bardzo rozległe. Zaliczyć do nich możemy między innymi:

  • predyspozycje genetyczne

  • nadmierną aktywację tłoczni brzusznej, do której dochodzi np. podczas dźwigania

  • zwiększone ciśnienie śródbrzuszne, w efekcie nieprawidłowego oddychania, zaparć, wymiotów, przewlekłego kaszlu

  • wady postawy

  • długotrwałe funkcjonowanie w nieprawidłowych wzorcach ruchowych

  • nieprawidłowe nawyki toaletowe

  • nieprawidłową technikę ćwiczeń

  • aktywność fizyczną niedostosowaną do możliwości jednostki

  • zbyt intensywne wzmacnianie mięśni brzucha

  • otłuszczenie narządów wewnętrznych

W zaawansowanej ciąży dochodzi do fizjologicznego rozejścia kresy, co oznacza takie jej rozciągnięcie, które jest niezbędne do prawidłowego rozwoju ciąży. Jeśli rozejście po porodzie zamyka się, a mięśnie brzucha stopniowo wzmacniają stabilizując tym samym kresę, mamy doczynienia z fizjologią.

Jeśli już jednak dojdzie do zwiększonego rozejścia mięśni prostych, konieczne jest wdrożenie wieloaspektowej terapii,  która może przebiegać inaczej u różnych osób, co wynika z indywidualnych cech pacjenta oraz przyczyn powstania problemu. Najczęściej łączy się techniki manualne z ćwiczeniami, które dobiera się zawsze indywidualnie, obserwując zachowanie kresy i mięśni brzucha w trakcie ich wykonywania. Cała terapia nie ogranicza się natomiast do samego brzucha, gdyż chcąc uzyskać efekty musimy patrzeć i oddziaływać na pacjenta globalnie. Formą wspomagającą terapię jest kinesiology taping.

 

Nie można mówić o skutecznej rehabilitacji RMPB bez wdrożenia zasad profilaktyki, a więc bez korekcji postawy, pracy nad oddechem, modyfikacji dotychczasowych nawyków ruchowych i toaletowych, rzuceniu palenia, które nasila odruch kaszlowy. Często konieczne jest wsparcie dietą lub współpraca z innymi specjalistami, gdy mamy np. doczynienia z chorobami układu oddechowego, czy pokarmowego (astma, alergie, zespół jelita drażliwego).

Zamknięcie rozejścia nigdy nie daje gwarancji, że problem nie pojawi się ponownie. Pewna predyspozycja pozostaje, więc wdrażane podczas terapii zasady powinny stać się nawykiem na dalsze lata życia.

Bezwzględnym przeciwwskazaniem do terapii manualnej i wskazaniem do konsultacji chirurgicznej jest natomiast przepuklina, która oznacza obecność tak zwanych wrót, a więc otworu w powięzi, w której mogą uwidaczniać się pętla jelit. Uwięźnięcie pętli jelitowych we wrotach przepukliny stanowi realne zagrożenie życia i jest bezwzględnym wskazaniem do natychmiastowej hospitalizacji.